Izabela Janocha
doradca metodyczny edukacji wczesnoszkolnej
izabela.janocha@cen.edu.pl
Przedstawienie klasowe od A do Z
Organizacja klasowego przedstawienia to spore przedsięwzięcie. Jeśli chcemy, aby w jego przygotowanie aktywnie włączyły się dzieci musimy się do tego zadania dobrze logistycznie przygotować. I ten etap pracy możemy również przeprowadzić wspólnie z naszymi uczniami zamieniając całość w ciekawy i niezwykle emocjonujący projekt.
Zainspiruj swoich uczniów. Inspiracją i zachętą do rozpoczęcia projektu może być np. wizyta w teatrze ( BTD, Teatr Lalki Tęcza w Słupsku, Pleciuga w Szczecinie, lub przyjezdny teatr itp.), występy dzieci na różnych festiwalach i konkursach małych form teatralnych, nagrania wideo z zasobów Internetu, czytane w klasie ciekawe książki, opowiadania, wiersze, pory roku, tradycje, święta. Nic nas nie ogranicza!
Podsuwając dzieciom pomysły pamiętajmy, żeby teksty, które będziemy aranżować na potrzeby przedstawienia, można było dostosować i przekształcić np. w dialogi. Możemy też skorzystać z gotowych, sprawdzonych scenariuszy, dopasowując je do ilości uczniów w naszej klasie.
Ustalcie cel np. pokazanie rodzicom przedstawienia pt. „Czerwony Kapturek”.
Zaplanujcie termin zakończenia waszego projektu, np. pokazanie przedstawienia jako świątecznego prezentu dla najbliższych.
Ustalcie plan działania w oparciu o kalendarz. Zawrzyjcie w nim działania takie jak: nauka ról na pamięć, wykonanie dekoracji, rekwizytów, strojów, dobór muzyki, efektów dźwiękowych itp. Zadecydujcie o ilości prób.
Podczas realizacji takiego projektu dzieci nabywają wiedzę o teatrze w najlepszy z możliwych sposobów – poprzez działanie. W planie możecie ująć przygotowanie afiszy teatralnych, biletów. Zaplanujcie wygląd sali przemienionej w scenę i widownię. Dowiedzcie się, kto przyjdzie na występ, oszacujcie potrzebną liczbę krzeseł. Zadbajcie o wieszaki na płaszcze i kurtki.
Jeśli przestawienie ma być niespodzianką dla rodziców, wtajemniczcie innych członków rodziny: dziadków, starsze rodzeństwo.
Jak opanować rolę na pamięć? Mój sprawdzony sposób uczenia się ról polega na tym, że każde z występujących dzieci otrzymuje cały scenariusz. Uczniowie zaznaczają na nim teksty ,które są ich rolami. Najpierw czytamy role. Uczymy się intonować, bawimy się tekstem, interpretując go na różne sposoby. Gdy opanujemy piękne czytanie okazuje się, że większość dzieci zna swoje role na pamięć. Taką metodę nauki stosuję w drugiej i trzeciej klasie, gdy dzieci potrafią czytać. W klasie pierwszej od razu uczymy się ról np. z nagrania, które przygotowuję uczniom.
Jak zachęcić do udziału w przedstawieniu tych nieśmiałych, wycofanych uczniów? Jak sprawić, aby ten nieśmiały pozbył się lęków i zahamowań przed publicznym występem? Przygotowanie przedstawienia to nie tylko nauka roli i występ. Jeśli mamy w klasie ucznia, który nie zechce wystąpić w indywidualnej roli, możemy stworzyć role grupowe lub takie, które nie będą wymagać mówienia lub pokazania się na scenie. Rola reżysera, suflera, oświetleniowca czy inspicjenta może być równie ważna i potrzebna.
Jeśli ktoś ma wątpliwość, jak można zrealizować tak duże przedsięwzięcie w ramach lekcji – już spieszę z odpowiedzią.
W ramach edukacji polonistycznej uczniowie opanują recytację, napiszą zaproszenie, wykonają plakaty i bilety. Zapoznają się z ciekawą literaturą dziecięcą, rozwiną wiadomości o teatrze.
W ramach edukacji matematycznej dzieci zakodują miejsca siedzące dla swoich rodziców na widowni, „sprzedadzą” określoną liczbę biletów stosując wyrażenia mianowane, obliczą obwody afiszy.
Podczas działań artystycznych wykonają plakaty i afisze teatralne, zrobią rekwizyty, stroje i dekoracje do przedstawienia, nauczą się piosenek i akompaniamentów do nich.
Tymi najcenniejszymi umiejętnościami będą społeczne: współpraca w zespole, wzajemny szacunek, życzliwość i wsparcie, rozbudzanie poczucia odpowiedzialności za przydzielone zadanie, odreagowanie stresu i napięć, ekspresja twórcza.
Wielki dzień – dzień przedstawienia będzie zapewne pełen emocji, wrażeń, tremy. Być może dzieciom będą towarzyszyły skrajne emocje od radości do łez. Efekt końcowy zapewne zachwyci przybyłych gości. Udany projekt wzmocni poczucie własnej wartości u uczniów, stworzy możliwość zaistnienia każdemu, nawet najbardziej nieśmiałemu dziecku, pozwoli uczniom na czerpanie radości i satysfakcji z publicznych występów.
A Ty nauczycielu? Z radością i dumą będziesz obserwował rozwój swoich uczniów, podziwiał coraz to nowe odkrywane talenty. Zainspirujesz je po raz kolejny i kolejny.
Inspirująca iteratura:
Pani na opak, Marzena Kwietniewska, wyd. IMPULS
Gotowe scenariusze imprez szkolnych, Jerzy Hamerski, wyd. Publicat
Zabawa w teatr, Zofia Wójcik, wyd. DIDASKO
Drama w nauczaniu początkowym. Przewodnik Metodyczny dla nauczyciela, Maria Alicja Szymańska, wyd. Juka
Internet
