II 2024 Teoretyczne założenia Metody „Edukacja przez ruch”.

Małgorzata Pietruk

doradca metodyczny wychowania przedszkolnego

malgorzatapietruk@cen.edu.pl

Teoretyczne założenia Metody „Edukacja przez ruch”.

Metoda „Edukacja przez ruch”- to system form i metod kształcenia oraz terapii, który wykorzystuje naturalny, spontaniczny ruch organizmu. Człowiek rusza się, a więc przez ruch uaktywnia zmysły, dzięki którym poznaje otaczający go świat. Twórcą Edukacji przez ruch jest Dorota Dziamska.

Metoda „Edukacja przez ruch” jest dążąca do poruszania się według określonej rytmicznej procedury aktywizując zmysły. Wspiera wzrost poziomu integracji sensorycznej, by w ten sposób przygotować ciało jak i umysł do procesu uczenia się. Nauczyciel prowadzący zajęcia stosuje określone proste lub bardziej złożone formy ruchu zgodnie z fizjologią i możliwościami psychoruchowymi dzieci. Każda zabawa zbudowana jest z wielu ćwiczeń, które wspierają całościowy, holistyczny rozwój.

Narzędziem edukacji przez ruch jest koło integracji sensorycznej, czyli koło zintegrowanego ruchu organizmu KOŁO HOLISTYCZNE.

Cele Metody „Edukacji przez ruch”

• Aktywizowanie struktur pamięci poprzez:

• określenie, ukierunkowanie ruchu
• wykorzystanie dźwięku (muzyki, rytmu)
• rozwijanie wiedzy

• Uwzględnianie możliwości motoryki, poprzez wykorzystanie naturalnych ruchów dziecka
• Rozwój społeczny

Elementy Metody „Edukacji przez ruch”

1. Ruch

2. Muzyka, rytm, dźwięk

3. Wiedza

Formy

1. Ćwiczenia – kreślenie kropek, kresek, klaskanie, tupanie

2. Zabawa – formy złożone np. chodzenie z rytmicznym kreśleniem

3. Gra – formy złożone z kilku ćwiczeń określone zasadami

Metoda „Edukacja przez ruch” zawiera:

• graficzne ćwiczenia wpływające na stabilizację lateralną (wykonywane na małej i wielkiej płaszczyźnie jedną ręką),
• graficzne ćwiczenia wpływające na synchronizację pracy mózgu (wykonywane na małej i wielkiej przestrzeni oburącz),
• graficzne ćwiczenia wpływające na równoważenie lateralne (wykonywane na małej i wielkiej płaszczyźnie raz jedną, raz drugą ręką),
• ćwiczenia manipulacyjne wspomagające sprawność dłoni, ręki, nogi i całego organizmu z wykorzystaniem zabawek dydaktycznych, które pomagają w koncentracji,
• ćwiczenia rytmicznej manipulacji z wykorzystaniem zabawek dydaktycznych, wpływające na równoważenie lateralne organizmu,
• ćwiczenia spontanicznego ruchu całego ciała jako formy pozawerbalnej komunikacji wspomagające koncentrację i polisensoryczne poznawanie.

Zalety Metody „Edukacji przez ruch”

Rytm towarzyszący ćwiczeniom ułatwia wykonywanie czynności, zwiększa ogólną koordynacje ruchową, co wpływa na integrację układu sensorycznego.

Ruch naprzemienny usprawnia pracę obu półkul mózgowych zapewniając możliwość lepszego odbierania i interpretowania bodźców budujących wiedzę.

Etapy kreślenia:

• 3 latek kreśli rytmicznie jedną ręką: kreski, kropki, owale, niepełne wiązki z punktu,
• 5-latek kreśli rytmicznie oburącz: kreski, kropki, owale, niepełne wiązki z punktu, fale, spirale, jodełki, zygzaki,
• 6-7-latek kreśli naprzemienne rytmiczne ćwiczenia graficzne to co młodsze dzieci + pełną wiązkę.

Propozycje zabaw stosowane w Metodzie „Edukacja przez ruch”

PARASOL

• Ćwiczenia rytmiczne przy piosence, rytmiczne kroki po sali, z podawaniem parasolki, przeskakiwanie kałuży.
• Kreślenie rytmiczne kropek jedna ręką, w powietrzu, nad kartką, na kartce – krople deszczu. Zmiana kredki w czasie rysowania kropek w grupie.
• Tworzenie karty pracy. Naklejanie kółka zgiętego na pół –parasolki, ozdabianie parasolki, doklejenie słomki – rączka parasolki.
• Spacer po sali w rytm muzyki, szukanie takiej samej parasolki wg koloru, kształtu, wielkości, ilości itp.
• Zabawa tematyczna z kartą pracy przy wierszyku, piosence, wystawa prac.

LENIWE ÓSEMKI – Bałwanki, Pingwinki

• Kreślenie rytmiczne w rytm muzyki leniwych ósemek w powietrzu, nad kartka, na kartce.
• Rysowanie czarną kredką leniwej ósemki. Jeżeli chcemy bałwanka, to rysujemy białą kredką na niebieskim tle.
• Tworzenie kart pracy – kraina pingwinów, wycinanie leniwych ósemek – tworzenie pingwinów, doklejanie lub dorysowywanie buzi, skrzydełek z kółek origami, śniegu z waty, śnieżynek itp.
• Porównywanie wielkości, liczenie pingwinów, śnieżynek.
• Zabawa z wierszykiem, piosenką.

PORTRET ZBIOROWY

• Zabawy rytmiczne. Rysowanie fal oburącz. Kredka różowa i szara.
• Rytmiczne cwałowanie dokoła stołu do rytmu muzyki.
• Naklejanie kółka origami – głowa.
• Dorysowywanie twarzy: oczu, usta, nos.
• Kreślenie kresek – włosów wg rymu muzyki.
• Zamian miejsc, rysowanie na kartce sąsiada.
• Wycinanie gotowych portretów i naklejanie na dużym arkuszu papieru.
• Zabawa do kart pracy. Przeliczanie portretów, nazywanie kolorów itp.
• Prezentacja prac.