Katarzyna Fiebiger - doradca metodyczny edukacji wczesnoszkolnej
Zrób swoją grę od A do Z katarzynafiebiger@cen.edu.pl
Jesteśmy gatunkiem, który niezwykle lubi cieszyć się przyjemnościami życia. Albert Einstein uważał, że zabawa jest najcenniejszym dobrem człowieka. Na zabawę powinniśmy poświęcać sporo czasu i energii. W młodości jest ona naszym podstawowym sposobem nauki i poznawania świata. W dorosłym życiu okazuje się zaś konieczna do prawidłowego funkcjonowania i regeneracji. Bez zabawy ciężko byłoby wytrzymać w otaczającej nas rzeczywistości. Gry i zabawy powinny mieć określone zasady, które winni znać wszyscy uczestnicy. Reguł nigdy nie powinno się zmieniać w trakcie jej trwania, chyba, że o czymś zapomnieliśmy – wtedy oczywiście poprawiamy błąd i zaczynamy grę od nowa. Dobrze jest umówić się z góry, w którym momencie zabawa się kończy: kiedy zostaje jedna osoba, po dziesięciu minutach, po zdobyciu określonej liczby punktów itd. Najlepiej gdy jest wyznaczona osoba prowadząca, kierująca zabawami, która, jeśli zajdzie taka potrzeba, pełni funkcję sędziego i rozjemcy. Zabawa nie zna barier wiekowych. W szkole na zabawę i gry powinniśmy wykorzystywać czas pusty – tzn. czekanie na dzwonek, jako przerywnik lekcji czy chwilę, która wydaje się szara czy nudna. Czas szybko zleci a humor się poprawi. Pogoda ducha to rzecz bezcenna zwłaszcza w dzisiejszych czasach, aby mierzyć się później z trudniejszymi wyzwaniami.
Na potrzeby międzynarodowego projektu E-Twinningowego Bee Happy (więcej o projekcie pisałam tutaj), razem z panią Anettą Koprowską stworzyłyśmy grę interaktywną – escape room pt. „W poszukiwaniu nowego domu-Maja i Gucio na tropie”. Są w nim pszczoły, które wraz z innymi insektami, w obliczu, zagrożenia skażeniem łąki pestycydami, wyruszają na poszukiwanie nowego domu. Po drodze muszą rozwiązać szereg zagadek i ułożyć puzzle. Jeżeli wszystko się uda, szczęśliwa para pszczół dociera do wymarzonego miejsca i informuje o tym królową. Owady mogą bezpiecznie zamieszkać na nowej łące. Do gry wykorzystałyśmy swoje pomysły, ale też pomysły pani Doroty Dankowskiej i pani Zeynep Özdemir z Turcji. Dla uatrakcyjnienia zabawy użyłyśmy specjalnych skryptów scape. enepe. fr. Escape room kończy się happy endem, a dla uczestnika stosownym dyplomem. W wersji anglojęzycznej tytuł brzmi „In search a new home-Maja i Gucio on the track”. Nasz escape room, to połączenie edukacji z przyjemnością. To zwrócenie uwagi na zagrożenia wynikające ze zmniejszania się populacji pożytecznych, zapylających owadów, ale i przyjemna rozrywka dla dzieci.
Chcemy, aby nasi uczniowie byli kreatywni. Ze swoimi, projektowałam i krok po kroku realizowałam plan stworzenia własnej gry. Dzieci zaczęły od zbierania kamieni. Potem, kamienie przy pomocy farb i bezbarwnego lakieru do paznokci przeobraziły się w pionki. Następnym krokiem, była zamiana kartki ze starego kalendarza na planszę do gry. Uczniowie wymyślali zadania i zapisywali je w legendzie. Najciekawszym i najbardziej atrakcyjnym momentem był efekt końcowy, czyli wspólna gra i współzawodnictwo. Tu mój scenariusz lekcji został zrealizowany i zakończony. Ale niektórzy uczniowie, zainspirowani projektem Bee Happy poszli dalej. Zaprojektowali i stworzyli pudełko na jej przechowywanie. Uczeń mojej klasy ze Szkoły Podstawowej nr 4 w Koszalinie - Mateusz G. – przerobił karton po butach na „domek” dla swojej gry. Zmniejszył go, samodzielnie ozdobił, nadał tytuł "Zwierzątkowo" i … voila la… Właściwie trzeba by było tylko opatentować pomysł, zareklamować i zająć się dystrybucją. I gdyby nie byłby to czas zakazu spotkań i zgromadzeń, to np. w czasie festynu rodzinnego w naszej szkole, gra Mateusza „Zwierzątkowo”, mogło być gwoździem szkolnej licytacji, lub atrakcyjnym produktem na sprzedaż w festynowym sklepiku. Wiem też, że tacy uczniowie jak Mateusz, zawsze będą dążyć do indywidualizacji, samodzielności, kreatywności i poszukiwania własnej drogi w życiu, w każdym jego aspekcie. A my nauczyciele – inspirujmy, wskazujmy drogę, zachęcajmy, wzmacniajmy poczucie własnej wartości, sprawstwa i nieograniczonych możliwości naszych wychowanków.
