Małgorzata Pietruk
Doradca metodyczny wychowania przedszkolnego
1 września, godzina 6.00. budynek przedszkola, po wakacyjnej przerwie, zaczyna wypełniać się powoli gwarem. Słychać zatroskanych rodziców, którzy z wielkim niepokojem oddają swoje „największe skarby” w obce ręce. Słychać zaciekawiony szept dzieci, które jak „Alicja w krainie czarów”, z jednej strony boją się, a z drugiej strony z wielkim zainteresowaniem chcą zobaczyć co się stanie, gdy przekroczą próg nieznanych drzwiami. Słychać nauczycielki, które z wielką radością witają dzieci i rodziców. Ten wrześniowy ranek, choć magiczny jest trudny dla wszystkich. Każdy potrzebuje czasu, aby oswoić się z nową rzeczywistością. Rodzice muszą nauczyć się „dzielić” swoimi dziećmi z nauczycielkami. Wychowawczynie, muszą „nauczyć się” swoich dzieci. Dzieci muszą nauczyć się żyć w nowym świecie. Przedszkole to płaszczyzna, która scala, integruje, zaprasza do podróży. Przedszkole to ludzie, którzy spotykają się na tej płaszczyźnie. Antoine de Saint – Exupery powiedział „Z drugim człowiekiem musisz spotkać się nie powierzchownie, ale w najgłębszych warstwach jego duszy, serca i umysłu”. Każdy kolejny dzień roku przedszkolnego, jest podróżą w nieznane, w którą nauczycielki zabierają dzieci i rodziców. To przenikanie do warstw człowieka, uczenie się patrzeć na człowieka, czerpiąc z tego obrazu nową i doskonalszą wiedzę. Nauczycielki wychowania przedszkolnego pamiętajcie, to od was zależy jak ta podróż będzie wyglądała i dokąd się udacie. Kierunkowskazem w tej podróży niech będą słowa:
„Będę Ci często mówił o rzeczach trudnych, których zrozumienie wymagać będzie Twego wysiłku i pracy.
Będę prowadził Cię po drogach stromych i skalistych, pełnych niespodzianek, aby umiejętność pokonywania słabości stała się Twoją cnotą.
Będziesz utrudzony, ale nie pozwolę Ci wytchnąć, zanim nie wypełnisz swoich obowiązków. Jednak zawsze będę z Tobą i Twój trud będzie także moim udziałem.
Kiedy zabraknie Ci wytrwałości i uporu, będę Ci mówił rzeczy cierpkie, ale nie po to by Cię obrazić i skrzywdzić, ale aby umocnić Twoją wolę i charakter.
Będę też mówił Ci rzeczy miłe i chwali Cię, ale nie po to aby pychę i próżność w Tobie hodować, lecz doświadczyć Cię, jaka jest moc dobrego słowa we wzrastaniu człowieka.
Będę Twoim przewodnikiem po krainach nieznanych, będę towarzyszem Twej pracy, Twych radości i smutków.
Nigdy nie pogniewam się na Ciebie za Twą niewiedzę.
Nie licz jednak na mą pobłażliwość kiedy zobaczę Twe lenistwo.
Będę także oceniał Twoją pracę, zawsze najrzetelniej jak tylko umiem i przez to pokazywał Ci, jak dalece wykorzystujesz swe możliwości.
Odkrywam przed Tobą świat, abyś kiedyś uczynił go lepszym.
Daję Ci co sam posiadam, abyś to powiększał i dawał innym”.
Powodzenia w przedszkolnej podróży w nieznane.
