III 2021 W świecie zabaw teatralnych

Renata Pietras-Pacynko

Doradca metodyczny wychowania przedszkolnego

Zabawy parateatralne

Metoda ta polega na naśladowaniu i pobudza inwencję twórczą. Zabawy „na niby” mogą dotyczyć codziennych czynności życiowych jak rozmowa telefoniczna czy zakupy lub wprowadzać dzieci w sytuacje baśniowe. Zabawy parateatralne umożliwiają dzieciom wchodzenie w role i swobodne realizowanie własnych pomysłów. Pomagają w rozwoju mowy, motoryki i wyobraźni. Podczas zabaw dzieci korzystają z kukiełek i pacynek oraz małej garderoby teatralnej, w której mamy przeróżne stroje i rekwizyty.

  • drama – polega na zaangażowaniu się w fikcyjną sytuację, wczucie się w postać, rzecz, bycie nią i działanie jako ona, tu każdy odnosi sukces, wszystkie role są ważne, pracując z dziećmi tą metodą ułatwiamy  im współpracę, wchodzenie we wzajemne relacje,  uczymy otwartości, pewności siebie i chęci do wzajemnej pomocy;
  • pantomima – a łączy ruch, gest, mimikę, Pozwala na ujawnienie uczuć, emocji, aktywizuje wyobraźnię;
  • technika zmiany ról – polega na tym, że rola, jaką ma odegrać dziecko pozwoli na zdobycie nowych doświadczeń – dziecku z zaburzeniami w interakcjach społecznych organizujemy zabawę, w której ono gra rolę osoby dorosłej (mamy, pani, lekarza itp.) a nauczyciel przyjmuje na siebie rolę dziecka;
  • teatr kukiełkowy – sytuacje teatralne stwarzają okazję do rozmów o emocjach, motywach działania, wyzwalają u dzieci aktywność twórczą, mobilizują do samodzielnego wykonania kukiełki, pacynki, przyjmowania roli reżysera, scenografa, a przy tym sprzyja współpracy i wzajemnemu poznawaniu;
  • teatr palcowy – teatr, w którym każde dziecko może być scenografem, reżyserem i aktorem, polega na tym, że dziecko na palcach swojej ręki rysuje głowy różnych postaci prawdziwych lub fikcyjnych i przedstawia te sytuacje.
  • teatr cieni – jest to rodzaj teatru lalkowego, w którym widz obserwuje na ekranie cienie rzucane przez dekoracje, rekwizyty, lalki oraz aktorów. Teatr ten powstał w Chinach w III wieku przed naszą erą. Największą popularność zdobył w krajach Dalekiego Wschodu (zwłaszcza w Chinach i Japonii). 

Dowiedz się więcej:

  • A. Świgoń, „Aktywne metody pracy z dziećmi w przedszkolu. Innowacja pedagogiczna” scenariusze zajęć z wykorzystaniem metod parateatralnych – odgrywanie scenek dramowych
  • Teatrzyk cieni „Wszystko zaczyna się od przedszkola”: https://www.youtube.com/watch?v=t4IFBIIyoTA

Witaj w krainie KAMISHIBAI !

Kamishibai to najlepszy sposób na promowanie czytelnictwa wśród najmłodszych. Zajęcia z wykorzystaniem kamishibai to atrakcyjna metoda dzięki której kształtujemy kulturę czytelniczą. To także zabawa, edukacja i twórcze działania.

Ale co to właściwie jest kamishibai?

Kamishibai to teatrzyk obrazkowy ukryty w "drewnianej skrzynce". Z zewnątrz jest niepozorna. Zamknięta przypomina trochę walizkę. Lecz wkrótce po otworzeniu jej tajemniczych drzwiczek cała gromadka dzieci zamiera jak zahipnotyzowana. Kamishibai służy do prezentowania widzom ilustracji, które tworzą fabułę. Zbiór obrazków (umożliwiających przedstawienie całej opowieści), ułożonych jeden po drugim, umieszczany jest w drewnianej skrzynce. Na odwrocie każdej ilustracji znajduje się fragment tekstu czytanego głośno przez narratora siedzącego przy teatrzyku. Tekst do obrazka pokazywanego w danym momencie, jest wydrukowany z tyłu obrazka go poprzedzającego, i jest widoczny jedynie dla czytającego. Dzieci natomiast oglądają piękne ilustracje zmieniające się jak slajdy. Ich prezentowaniu towarzyszy wyjątkowy nastrój, stworzony za sprawą teatrzyku kamishibai.

Zajęcia z kamishibai.

Ta forma pracy z obrazem i tekstem jest już intensywnie wykorzystywana przez wiele placówek edukacyjnych w Europie. Prowadzącemu warsztaty dla grup dzieci, kamishibai pozwala na wiele kreatywnych i edukacyjnych aktywności uzależnionych od wieku dzieci. Od samodzielnego tworzenia ilustracji, do opracowywania treści dowolnej bajki, opowiadania, bądź lektury. Kamishibai - to nowatorskie metody nauczania zachęcające do kreatywności.

Dowiedz się więcej: