V 2019 Gry i zabawy w kształtowaniu kompetencji kluczowych na zajęciach wychowania fizycznego

Małgorzata Kulik - doradca metodyczny wychowania fizycznego

ZABAWY NA DOBRY POCZĄTEK

PRZEDSTAW SIĘ: w kole, każdy mówi swoje imię i pokazuje dane ćwiczenie ruchowe, a cała grupa powtarza.

  • Przedstaw się I : prowadzący stoi w środku koła. Wywołuje dana literę i podbiegają do niego osoby, których imię zaczyna się na tą literę. Każdy demonstruje swoje ćwiczenie, reszta powtarza.

IMIE I GEST:  podaje swoje imię, a gestem przedstawia np. daną dyscyplinę sportu.

WIELE NAS ŁĄCZY: na sygnał powstają osoby, które np. lubią naleśniki, uprawiają sport .

NA KOLANA: uczestnicy siedzą w kole, prowadzący zadaje pytanie, na które można powiedzieć „tak” lub „nie”.  Kto może odpowiedzieć twierdząco przesiada się o jedno krzesło, znajdujące się z prawej strony. Jeśli ktoś już na nim siedzi to, zajmuje miejsce na jego kolanach. Osoba ta jest już zablokowana i musi czekać, aż jego kolana będą wolne. Zabawa kończy się, kiedy jedna z osób wróci na swoje miejsce. Pomoce: krzesła

CEBULA:  uczestników należy podzielić na 2 równe grupy i polecić im by utworzyli 2 koła: wewnętrzne i zewnętrzne. Uczestnicy stoją parami, twarzą do siebie i wykonują polecenia prowadzącego, po każdym przesuwają się o jedno miejsce w prawo.

Przykładowe komendy:

- przywitać się

-zrobić zabawną minę

-opowiedzieć o wydarzeniach z dnia poprzedniego/ulubionym filmie/hobby

-podać rękę

-zgadnąć co 2ga osoba jadła na śniadanie

-powiedzieć krótki wyszukany komplement

-pociągnąć za włosy

-uściskać się

-podać swoje imię od tyłu

 -powiedzieć szybko „suchą szosą Sasza szedł”

WITAMY SIĘ: dzielimy uczestników na 2 grupy, które tworzą 2 koła: wewnętrzne i zewnętrzne, tak aby każdy miał parę w drugim kole. Prowadzący wydaje polecenie, po którym członkowie wewnętrznego koła robią jeden krok w lewo, aby stanąć przed kolejna osobą.:) Polecenia prowadzącego: witamy się jak… zupełnie obcy ludzie, którzy widzą się po raz pierwszy; jak serdeczni przyjaciele; jak wrogowie; jak staruszkowie; jak wojskowi; jak nauczyciel do spóźnionego ucznia; jak dzieci itp.

LUDZIE DO LUDZI: prowadzący pozostaje w kole. Wszyscy uczestnicy dotykają prowadzącego.  Po wykonaniu wskazanej czynności wracają uczestnicy do środka. Ostatnia osoba wykonuje dodatkowe zadanie np.: śpiewa, podskakuje. Może to być również ćwiczenie demonstrowane we wcześniejszych zabawach. Polecenia to np.: przywitaj się z 5 osobami, zrób obrót o 360’.

Wersja:

Wszyscy uczestnicy zabawy dobierają się w pary, jedna osoba musi zostać bez dwójki. Osoba bez pary wydaje polecenia np. "ręce do rąk" - uczestnicy w parach dotykają się rękami itd., "stopy do stóp", "głowy do głów" - uczestnicy w parach wykonują wszystkie te polecenia. Tylko na hasło "ludzie do ludzi" należy szybko znaleźć sobie innego partnera. Osoba bez pary korzysta z okazji, by złapać kogoś do dwójki, a osoba która zostanie sama wydaje teraz polecenia. Może ona wymyślać inne hasła np. "kciuk do nosa", "plecy do pleców" itd.

KURTYNA: graczy dzielimy na 2 grupy. Pomiędzy nimi 2 osoby rozpościerają kurtynę tak, aby każda z grup nie widziała przeciwników. Grupy muszą się znajdować w pewnym oddaleniu od kurtyny i najlepiej żeby siedziały lub kucały. Ich zadaniem jest wybranie spośród siebie jednej osoby która podchodzi do kurtyny. Gdy trzymający opuszczą materiał musi ona jak najszybciej powiedzieć imię osoby wybranej przez przeciwną drużynę. Wygrywa ten kto zrobi to pierwszy. Osoba przegrana przechodzi do przeciwnej drużyny. Przybory: koc

ZGADNIJ CO SIĘ ZMIENIŁO LUB CO NA CHARAKTERYZUJE: jedna z osób opuszcza salę, po powrocie stara się zgadnąć poprzez zadawanie pytań, co wspólnego charakteryzuje grupę.  Np.; każde zdanie zaczynamy od „ja..” lub np. zaczynając mówić drapiemy się po głowie.

USTAW SIĘ:  jak najszybciej ustawcie się od najmniejszego do największego.

Jak najszybciej ustawcie się od najdłuższych włosów do najkrótszych.

Jak najszybciej ustaw się od najkrótszych nogawek do najdłuższych.

HISTORIA: wszyscy uczestnicy odgrywają pewna scenkę: osoba prowadząca opisuje, a reszta grupy imituje głosem pewne elementy historii. W trakcie zabawy zwiększamy tempo zabawy lub dodatkowo włączamy gest np.:

-     jeździec   żegna swa żonę – jeden całus,

-     jeździec   żegna swe dzieci  – trzy całusy  (policzek, policzek, czółko),

  • droga – uderzanie rękoma w uda,
  • most – pięściami uderzenie w klatkę piersiową, tupią nogami
  • trawa – rękoma odgarniają trawę i mówią „szu, szu”,
  • pokrzywy – podskakują i mówią „aj, aj”
  • błoto – wysoko podnoszą nogi i mówią „ klap, klap”,
  • mucha – ruch głowa w prawo i lewo i mówią „bzy, bzy”,
  • panowie  - ugięcie ramion i pokazanie bicepsu i mówią „uuuuuu”,
  • panie – pokazuje rękoma kształt kobiety  i mówią „aaaaaa”,
  • przeszkoda – podskoki i mówią „hop”         

pomoce: kartki z historyjką

Przykładowa historyjka. Bardzo poczciwy jeździec konny – Jan Łazęga postanowił wziąć udział w wyścigu konnym pt. „ Złota klacz”. Czule pożegnał swoją żonę.

Wyściskał i pożegnał  swoje dzieci. Ruszył w długą drogę.  Jechał, jechał drogą, przejechał przez most. Pokonał przeszkodę. Jedną przeszkodę, drugą przeszkodę, a tu raptem trawa. Bardzo poczciwy jeździec  - Jan Łazęga przedzierał się przez gąszcze trawy, aż zupełnie niespodziewanie wpadł w pokrzywy. Aby ukoić „pokrzywione” ciało siada z wielka rozkoszą w  ogromna kałużę, gdzie jest błoto.  Na nieszczęście obsiadły go muchy. Poczciwy jeździec Jan Łazęga przeciera ze zdziwienia oczy i widzi, a tu kręcą się wokół niego panowie i piękne panie.

Wyścigi konne
Konie podchodzą do startu = wolno, miarowo uderzają dłońmi o kolana, raz w lewe, raz w prawe

Bomba w górę – bum! = dzieci wyraźnie wymawiają BUM! unosząc jedną dłoń w górę/.
Poszły = bardzo szybko uderzają dłońmi o kolana raz w prawe, raz w lewe,
Zakręt w prawo = ostro przechylają się w prawo nie przestając uderzać w kolana/,
zakręt w lewo
= przechylają się w lewo/.
Przeszkoda = wymawiając HOP!

Przeskok przez płot  = uderzenie dwoma stopami
Konie pędzą po moście  =  pięściami uderzają w piersi/, po wodzie

Rów z wodą  - wymawiają PLUM!
Biegną dalej = cały czas szybko uderzając dłońmi o kolana.
Meta już blisko = dzieci uderzają coraz szybciej/.
Meta!  = dzieci padają zmęczone.

ZABAWY NA POZNANIE STRUKTURY GRUPY

LITERY: podział na zespoły, każdy zespół ma za zadanie zbudowanie z własnych ciał                     (w różnych pozycjach wyjściowych n p: leżąc, stojąc) wskazanych przez prowadzącego np. liter, wyrazów, przedmiotów. Można w trakcie zabawy  wykorzystywać pomoc (n p. piłki, szarfy, gazety) . Pomoce: pomoce według potrzeb i możliwości.

UBRANIE Z GAZETY: potrzebne są stare gazety, nożyczki i przezroczysta taśma klejąca. Zawodnicy dobierają się w pary. Jedna osoba jest krawcem, druga - modelem. Wygrywa para, która zaprezentuje najciekawsze ubranie z gazety. Zabawa może być prowadzona w grupach kilku osobowych.  Pomoce: gazety, nożyczki, taśma klejąca

ZABAWY NA WSPÓŁPRACĘ

OGON SMOKA : podział na zespoły, każdy zespół to jeden smok, który ma na końcu ogon. Zadaniem smoka jest wyrwać ogon, a jednocześnie  broniąc swojego. Pomoce: szarfy

POCIĄG I WAGONIKI : ustawienie w trójkach.

a.         Ciuchcia  zamyka oczy i nic nie widzi

b.         Wagonik środkowy dłońmi położonymi na ramiona kieruje tak jak kierownicą, nic nie mówi

c.         Wagonik końcowy mówi tylko komendy

OCHRONIARZ: uczestnicy ustawieni w kole, a w jego środku się trafić się dwie osoby. VIP i ochroniarz. Uczestnicy rzucają do siebie piłkę starając się zbić VIP-a, którego chroni ochroniarz. Trafiony VIP staje się ochroniarzem, a osoba która trafiła jest VIP- em. Ochroniarz wchodzi w jej miejsce w kręgu. Pomoce: piłka, pachołek

•          Zamiast VIP-a morze być np. krzesło, pachołek

WĘZEŁ GORDYJSKI: uczestnicy stoją w kręgu z wyciągniętymi ramionami. Chwytają się za dłonie, tworząc plątaninę. Należy rozplatać łańcuch nie odrywając dłoni.

SIEĆ: Ustawiamy dwa stojaki lub dwu nie ćwiczących. Trzymają pomiędzy sobą liny na krzyż od głowy własnej do nogi kolegi (i po środku w pasie maja przywiązana do siebie linkę) zadaniem zespołu jest przejście przez pajęczynę bez dotknięcia „nici”. Nie wolno przejść przez część przez która ktoś już przeszedł. Przybory: 3 liny, dwa stojaki. https://www.youtube.com/watch?v=YFvfUtJxs_g

OBRÓĆ KOC:  zespół staje na kocu. Zadaniem jest przełożenie koca na druga stronę bez schodzenia z koca. Przybory: koc

  • Odbicia piłki kocem – wersja I : cały zespół trzyma koc  ma za zadanie odbić piłkę.
  • Odbicia piłki kocem – wersja II : Zespoły stoją na swoich boiskach (wyznacza prowadzący) cały zespół trzyma koc  ma za zadanie przebić  piłkę wyrzucając ją za pomocą koca, a zespół przeciwny stara się złapać piłkę w koc.