Korytarzowy kącik czytelniczy w SP 7 w Koszalinie

Korytarzowy kącik czytelniczy w SP 7 w Koszalinie

Inspiracja podjęcia działań

Zawsze z ogromną przyjemnością słuchałam wypracowań głośno czytanych przez moich uczniów. Niektórzy początkowo byli onieśmieleni, z czasem jednak nabierali odwagi. Inni - przeciwnie - nie okazując najmniejszego skrępowania, sami domagali się umożliwienia im zaprezentowania przed klasą napisanych prac. Widziałam, jak bardzo byli dumni z tego, że mogli się nimi pochwalić. Wyraźną przyjemność sprawiało im również to, że koledzy okazywali im zainteresowanie, słuchając w skupieniu, często też chwaląc.

Z czasem powstawały prace coraz obszerniejsze, a ich czytanie trwało coraz dłużej. Ponieważ tok lekcji nie pozwalał na to, by wszyscy chętni mogli głośno odczytać swoje opowiadania, baśnie, kartki z pamiętnika itd., wielu z nich było rozczarowanych i okazywało niezadowolenie, twierdząc, że zostali pokrzywdzeni, bo nie pozwoliłam im tego zrobić, a przecież w ich napisanie włożyli dużo wysiłku.

Opis działań

Chciałam dać wszystkim uczniom możliwość pochwalenia się pisanymi przez nich wypracowaniami, a zainteresowanym - zapoznania się z nimi. Doszłam do wniosku, że najlepiej będzie, gdy prace zostaną udostępnione odbiorcom poza salą lekcyjną.

Najodpowiedniejszym miejscem do tego wydał mi się korytarz. Tam uczniowie spędzali przerwy śródlekcyjne oraz czas przed i po lekcjach. Na drugim piętrze naszej szkoły, w miejscu, gdzie korytarz się rozszerza, zorganizowałam Korytarzowy kącik czytelniczy.

Na metalowej kracie przed schodami umieściłam stosowny napis. Pod nim zamocowałam pięć pudełek o kształcie przypominającym duże kieszenie. Wykonałam je z kartonu. Przeznaczone były do przechowywania prac literackich uczniów i umożliwiały bezproblemowe wyjmowanie ich i ponowne wkładanie.

Aby umieszczane w kieszeniach teksty były atrakcyjne i zachęcały do ich przeczytania, a jednocześnie stanowiły dobry wzór dla czytelników, określiłam zasady ich przygotowywania.

1. Uczniowie zapisywali je na kartkach (nie w zeszytach), później ilustrowali, a następnie wklejali w okładki wykonane z bloku technicznego (twarda oprawa była konieczna, ponieważ chroniła pracę przed zbyt szybkim zniszczeniem).  W ten sposób powstawały książeczki w twardych okładkach.

2. Wykonane prace sprawdzałam. Wszystkich wpisów (zaznaczanie błędów, uwagi, oceny i ich uzasadnienie) dokonywałam ołówkiem. Następnie zwracałam autorom do poprawy. W ten sposób umożliwiałam rodzicom zapoznanie się z tekstami i moimi wpisami.

3. Po usunięciu błędów uczniowie wymazywali pozostawiony przeze mnie ołówek.

4. Tak przygotowane książeczki umieszczali w wiszących na kracie kartonowych kieszeniach.

Zdarzało się, że niektórzy autorzy nie chcieli ujawniać swoich danych. Wtedy posługiwali się pseudonimami albo zupełnie pomijali na pracach swoje nazwisko.

Do umieszczania książeczek w Korytarzowym kąciku czytelniczym zachęcałam też innych nauczycieli i ich uczniów.

Konsekwentnie dbałam o to, aby prezentowane prace były napisane bez błędów, czytelnie (napisane ręcznie albo na komputerze) i estetycznie wykonane. Ważne było również to, żeby kartki nie wypadały z okładek (musiały być dobrze wklejone albo zszyte, np. zszywaczem do papieru, czasami igłą i nitką.

Od samego powstania Korytarzowy kącik czytelniczy cieszył się dużym zainteresowaniem. Uczniowie (nawet ci, którzy niezbyt często odwiedzali bibliotekę) chętnie czytali prezentowane w nim książeczki, wielokrotnie po nie sięgając. W naturalny sposób więc ulegały one "zaczytaniu" (zniszczeniu). W ich miejsce młodzi autorzy systematycznie dostarczali nowe teksty. Niektóre z nich powstawały na lekcjach i wiązały się z omawianymi tematami, inne były efektem zainteresowań i potrzeb literackich uczniów. Wszystkie pisane były z ogromnym zaangażowaniem.

Zużyciu ulegały także kartonowe kieszenie, dlatego 3-4 razy w roku zastępowałam je nowymi, które wykonywałam samodzielnie.

Korytarzowy kącik czytelniczy prowadziłam przez cały okres stażu.

Uważam, że zorganizowanie i prowadzenie Korytarzowego kącika czytelniczego umożliwiło uczniom realizację ich potrzeb i zainteresowań pisarskich i czytelniczych. Wpłynęło też na podniesienie jakości pracy szkoły oraz przyniosło pozytywne efekty w pracy dydaktycznej i wychowawczej.

 

Efekty:

dla uczniów:

‒ możliwość zaprezentowania kolegom i nauczycielom swoich wytworów literackich,

‒ podniesienie samooceny i rozbudzenie wiary we własne możliwości,

‒ zdobywanie nowych doświadczeń,

‒ poznawanie tekstów pisanych przez innych uczniów i możliwość czerpania z nich inspiracji,

‒ pozytywne nastawienie uczniów do wysiłku związanego z pisaniem prac literackich,

‒ budzenie zainteresowań czytelniczych i pisarskich,

rozwijanie wyobraźni,

‒ uwrażliwienie na poprawność językową, ortograficzną i interpunkcyjną,

‒ pożyteczny sposób spędzania przerw śródlekcyjnych i czasu wolnego;

dla nauczyciela:

‒ lepsze poznanie uczniów,

‒ znalezienie sposobu zachęcania uczniów do aktywności pisarskiej,

‒ zainteresowanie uczniów czytelnictwem,

‒ oddziaływanie wychowawcze na uczniów poprzez poruszaną w książeczkach tematykę,

‒ doskonalenie pracy własnej; 

dla szkoły:

‒ wzbogacenie oferty i atrakcyjności szkoły,

‒ podniesienie jakości pracy szkoły.

 

 

Opracowała: Iwona Maciejewska